شاخص درجه زردی و آهن فعال برای ارزیابی تحمل برخی پایه های مرکبات به آهک خاک

در این پژوهش تحمل برخی پایه های مرکبات (نارنج، کاریزوسیترنج، ترویرسیترنج، سی-35، گوتو و اسموت فلت سویل) به آهک کل و فعال به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در خاک های منطقه شرق مازندران مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میانگین وزن خشک از سوینگل سیتروملو و کمترین وزن خشک از نارنج، پایه معمول منطقه حاصل شد. همچنین نتایج میانگین درجه کلروز در این خاک ها نشان داد که سوینگل سیتروملو بیشترین درجه کلروز داشت و پایه های سی-35، کاریزوسیترنج، گوتو، ترویرسیترنج، اسموت فلت سویل و نارنج به ترتیب بعد از سیتروملو قرار داشتند و با افزایش آهک کل و فعال خاک، میانگین غلظت آهن فعال برگ پایه های مختلف کاهش یافت. به طور میانگین از آهن کل برگ ها، درصدی که به شکل آهن فعال بود بسیار بیشتر از ریشه ها بود. در مقابل میانگین غلظت آهن کل ریشه ها بیش از چندین برابر برگ ها بود و با افزایش آهک خاک ها، درصدی از آهن کل برگ که به شکل فعال بود کاهش نشان داد، اما در ریشه ها بر خلاف برگ ها، این درصد آهن فعال افزایش یافت. همچنین افزایش آهک فعال خاک، تأثیر معنی داری بر غلظت آهن فعال برگ نارنج و اسموت فلت سویل نداشت. در مقابل، غلظت آهن فعال برگ سوینگل سیتروملو، کاریزوسیترنج، ترویرسیترنج، سی-35 و گوتو با افزایش آهک فعال کاهش یافت. لذا با توجه به شاخص درجه زردی برگ و شیب کاهش غلظت آهن فعال برگ به ازای هر واحد افزایش آهک فعال، نارنج و اسموت فلت سویل متحمل ترین و سوینگل سیتروملو حساس ترین پایه به آهک خاک بودند. پایه های گوتو، کاریزوسیترنج، ترویرسیترنج و سی-35 از نظر حساسیت به ترتیب پس از سوینگل قرار گرفتند.